اکبر طهماسبی باغینی ، فرزند حسن در اول اردیبهشت 1342 در یکی از محله های قدیم شهر باغین از مادری به نام کبری متولد شد .
پدرش کشاورز بود و دارای اخلاقی پسندیده بود . او یاد گیری و آموزش را از همان کودکی با اکبر همراه کرد و با فرستادن اکبر به مکتب خانه محلی وی را به خوبی با قرآن و احکام الهی آشنا کرد . اکبر با پشت سر گذاشتن دوران کودکی به مدرسه محل سکونتش وارد شد و با علاقه به تحصیل پرداخت و تا سوم راهنمایی را در زادگاهش با موفقیت سپری کرد . در همین ایام ثمرة تلاش مردمی علیه رژیم طاغوت یعنی انقلاب اسلامی به پیروزی رسید . بعد از پیروزی انقلاب ، برای ادامه تحصیل رهسپار شهرستان کرمان شد . او به دبیرستان بازرگانی کرمان رفت و در رشتة حسابداری ادامه تحصیل داد ودوره متوسطه را با موفقیت به پایان رسانید .
اتمام تحصیلات در سطح متوسطه همراه شده بود با شروع جنگ تحمیلی ، و آغاز جنگ یعنی بی قراری شیر مردانی چون اکبر . او روحش آرامش نداشت و به دنبال گمشده ای می گشت . در ابتدا وارد بسیج شد و به نحوی با بسیج همکاری می کرد که حتی بعضی از شب ها همان جا می خوابید .
شهادت را این گونه دوست دارم از سال 1360 باکسب رضایت خانواده به همراه کاروان بسیج چندین بار عازم جبهه شد و در این مدت در عملیات های مهمی چون : بیت المقدس ، والفجر مقدماتی و عملیات والفجر 3 حضوری حماسی داشت . اکبر از همان ابتدا برای خودش فلسفه ای داشت ، می گفت : « شهادت این نیست که جنازه ات را بیاورند . خوب است شهید شوی و گمنام بمانی و من اینگونه شهادتی را دوست دارم . »
منبع مطلب : کتاب وصیت در آخرین ایستگاه